برای اکثر بانکها وامها بزرگترین و بدیهی‌ترین منشا ایجاد ریسک اعتباری می‌باشند.
علاوه بر وام ها، بانکها بهطور فزاینده‌ای در زمینه ابزارهای مختلف مالی مانند: قبولی ها، معاملات بین بانکی، تامین مالی تجاری، معاملات ارز، قراردادهای مالی آتی، سوآپ، اوراق قرضه، سهام عادی، معاملات اختیار، قبول تعهدات و صدور ضمانت نامه و تسویه معاملات، با ریسک اعتباری( یا ریسک طرف مقابل) مواجه هستند.
بر همین اساس اعطای وام و تسهیلات بخش مهمی از عملیات تامین مالی هر بانک را تشکیل می‌دهد، اما احتمال عدم بازپرداخت به موقع وام و تسهیلات باعث ریسک اعتباری در بانکها میشود و بی‌توجهی در این زمینه می‌تواند منجر به نتایج نامطلوبی در عملکرد بانکها شود، حال اگر میزان ریسک در بانک‌های دولتی و خصوصی تفاوت قابل‌توجهی از هم داشته باشند، در این صورت نیز تاثیر چنین ریسک نیز بر عملکردها این بانکها متفاوت خواهد بود.
با توجه به اهمیت این مساله مطالعه حاضر به بررسی تاثیر ریسک اعتباری بر عملکرد نظام بانکی کشور و همچنین مقایسه‌ی ریسک اعتباری در بانک‌های دولتی و خصوصی طی دوره‌ی زمانی 1383-1392 پرداخته است.
نتایج نشان داد تکانه‌ای به اندازه یک انحراف معیار در ریسک اعتباری منجر میشود نقدینگی بانکها، بازده دارایی‌ها و سودآوری بانکها کاهش یابد.
براساس نتایج؛ در بلندمدت ریسک اعتباری چندان نقشی در تعیین سودآوری بانکها ندارد، اما نقدینگی و بازده دارایی بانکها در بلندمدت به صورت قابل‌توجهی تحت تاثیر ریسک اعتباری قرار دارنددر این مقاله تاثیر ریسک اعتباری بر سودآوری بانک‌های ایران بررسی شده است.
با توسعه روزافزون تجارب و کسب و کار در دنیای کنونی، نیاز به مراودات مالی گسترش زیادی یافته است که این کار موجب توسعه فعالیتهای تجاری بانکها و نیز ایجاد بانک‌های جدید گردیده است.
از مشکلات عمده سیستمهای بانکداری و مالی مدیریت ریسک اعتباری می‌باشد.
زیرا که منابع پولی زیادی در این موسسات در قالب اعتبار به متقاضیان تسهیلات ارایه می‌گردد و برگشت این منابع به راز تداوم حیات و توسعه موسسات ضرورتی انکارناپذیر دارد.
بنابراین بررسی اعتبار متقاضیان جهت بازپرداخت تسهیلات، فرایندی مهم بوده و روشهای مختلفی برای اینکار ارایه گردیده است که در این مقاله از تکنیک داده کاوی، برای تشخیص ریسک اعتباری مورد استفاده قرار می‌گیرد
منبع : مقاله ریسک اعتباری
